Pieds-Noirs

'Pieds-noirs' (o 'pied-noir' au singolare) jè n'espressione d’’o francese ca vò dicere piere nire e s'ausa pe parlà 'e ll'abitante d’’e pruince francese 'e ll'Algeria, d’’e descentiente europeje aé rempatriate â Francia ao 1962, anno d’’a 'ndependenzia 'e ll'Algeria.

Int'a ll'uso cumune d’’u francese "pied-noir" jè quase nu sinonimo 'e "rempatriato" d’’a Algeria. "Rempatriato" se riferesce a nu statuto ammenistrativo ca 'nteressaje, d'o 1962, a chilli francise turnate ra l'Algeria ao mumento da 'ndependenzia, ca pò fuje allargato pure a ati pupulazione pruveniente d'o Marocco e d'a Tunisia, e ra ati culonie francese.

Tra é rempatriate d'Algeria, tuttuquante 'e nazionalità francesa, stanno pure l'arabe e é bèrbere, chiu spisse chiammate cu o termene harkis: é surdate, na vota ausiliarie 'e l'esèrceto francese; e é famiglie loro ca ànno pututo truvà asilo â Francia.

É rempatriate conteno pure é Pieds-Noirs 'e cultura crestiana, é furastiere d'a Spagna, ra l'Italia, ra Malta o d'a Germania, pecché caccijate ra sti Paise o pure 'nvitate d'a Francia a populà l'Algeria: é figlie loro fuino pe chestu dechiarate francise pe leggia.

O termene Pied-Noir s'ausa pure pe é populazione ebraiche stabelute a l'Algeria primma d'a colonizzazione, accuje a nazionalità francesa fuje accurdata ao 1870.

"Pieds-Noirs" s'applica allora a chesti doje categurie urdeme, comme pure, allarganno, aé cettadine francise pruveniente d'é duje prutetturate 'e Marocco e Tunisia, fin'e â 'ndependenzia lora ao 1956.

Origene do termene

Nasceta 'e l'espressione

Chistu termene pe parlà dé francise d'Algeria nascètte, pe Paul Robert (pied-noir isso stesso) ao 1955.

Ate diceno ca o termene già s'ausava verzo o 1951-1952, dinto aé caserme da Francia, primma ancora 'e arrevà a l'Algeria, pe 'ndicà a chilli surdate francise ca pruveneveno ra l'Africa settentrionala.

Nun esisteva a l'Algeria, fin'e a guerra 'e 'ndependenzia, nisciunu nomme ausato corrente pe parlà dé francise d'Algeria, a parta "algerine" o "nordafricane" ca 'ndicaveno sultanto é francise d'Algeria o do Maghreb, mente ca l'autottone èveno chiammate "arabe" o "mussulmane". Primma e durante a Primma Guerra Mondiala, o termene despettuso arbicot s'ausava int'é caserme â Francia contra é francise d'Algeria, e bicot contra a l'arabe; chist'urdemo jè rummasto int'a nu cierto linguagge razzista e s'à da abbarà ca nun fuje maje ausato d'é francise d'Algeria, ca pe parta loro ausaveno é tjermene meno 'nzurtante 'e tronc (trunco) o tronc de figuier (trunco d'arbero 'e fiche) pe evocà l'ausanza 'e l'indigene 'e chiacchierià assaje tjempo sotta a n'arbere.

É francise d'Algeria, invece, ausaveno paricchi nomme pe parlà dé francise da Francia ("Français de France", "Francaoui", "Patos").

Situazione attuala â Francia

Doppo 'e na mala accugliuta ao prencipio, 'e pieds-noirs se 'nquadrajeno subbeto, cutribuenno ao sviluppo economico 'e ll'anne '60, chiu assaje aé regione 'e Pruenza e Lenguadoca-Russiglione. Tanta cità nfi e tanno addurmute, canuscetteno n'arrepiglio economico ca contribuette ao dinamismu attuale loro (Montpellier, Perpignano, Nizza e cchiú ancora Marseglia). Aa Corseca fuje cchiú mpicciuso pe 'e Pieds-noirs 'e se nquadrà, e pegge ancora pe chilli ca se menajeno int'a ll'agricultura.

E pieds-noirs rummaneno na cummunetà a parte. Assimilate francise int'a na Francia ca nun esiste cchiú, s'hànno avuto 'a 'nquadrà int'aa madre patria ostile cu loro. Se senteno spisse desprezzate d’’o guerno francese.