Arzano: Cagnamiente nfra 'e versiune

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
m robot Aggiungo: hu:Arzano
Riga 44:
[[pt:Arzano]]
[[scn:Arzano]]
A' Arzano nun mancan e poet'. 'A poesia che segue è stata scritta proprio 'a n'arzanese ca l'ha dedicata 'o paese 'a ro è nat'
Arzano
'O posto addo so' nato? T’’o dico? ’O vuò sapè?
Embè se chiamm’ Arzano. E’ noto pure a te?
Che dd’è sta brutta smorfia? Pecché arriccio o naso?
Chest’è ’na grand’offesa; io ci aggio fatt’ caso!!
Ma tu che tien’’a ricere? Chi n’ha parlato male?
Ch’re sta nfamità ch’’e lett’int’’o giurnale?
Tu si toscano, è vero, e nun me può capì.
Quanno te parlo ’e Arzano, però, mi’a stà a sentì.
Chist’ è o paese mio e tu l’hai rispettà
Comm’io rispett’o tuoje. Chesta ’è civiltà!
Da noi, nc’ è poco a ricere, Dante nun ce stà.
Ma si nce stesse, crireme, nun se cacciass’ ’a ccà.
Da noi, sientem buon, stà tanta bella gente:
Ciccillo, don Nicola, Pasquale, un mio parente,
e po’ nce sta Carmela, Sisina ’a piattar,
mastu Vicienz e Antonio, o figlio ro scarpar.
Tu vuò sapé chi so’?! Tu nun l’’e maje sentit?!
So gente ’e core, crireme, so’ gente ca nn’avite.
Questi a Dante vostro, il gran divin poeta,
nun’o facevan ’i cu na man nnanz e n’ata ’a reta.